Queenetta ควีเนตต้า

   จักรวรรดิเดลริโค

    เป็นจักรวรรดิที่อุดมไปด้วยพืชพันธุ์หายากหลายชนิด และเจริญรุ่งเรืองมากที่สุด การค้ากับประเทศหรือทวีปอื่นก็เป็นไปด้วยดี ในปัจจุบันราชวงศ์เดลริโคมีพระโอรส 3 พระองค์ และพระธิดา 1 พระองค์ ทั้งหมดต่างมีความสามารถและชำนาญพิเศษในแต่ละด้าน

  องค์ชายลำดับที่ 1 เลย์ตัน เดอ เดลริโค

     องค์รัชทายาทผู้มากไปด้วยความสามารถ โดยเฉพาะด้านการทหาร สามารถควบคุมกองทัพได้ด้วยตัวคนเดียวและรบมาแล้วหลายร้อยครั้ง ซึ่งชนะกลับมาทั้งหมด พี่ชายผู้บ้าเลือดที่สุดในบรรดาพี่น้อง 

   องค์ชายลำดับที่ 2 โคเซย์ เดอ เดลริโค

      องค์ชายผู้มีความสามารถหลากหลาย โดย

เฉพาะด้านกฏหมายทุกประเภท  ผู้ถือความยุติธรรมเป็นที่หนึ่ง  เป็นคนที่เย็นชาที่สุดในบรรดาพี่น้อง และมีเหตุผลที่สุด

   องค์ชายลำดับที่ 3 ลิซานโดร เดอ เดลริโค

       องค์ชายผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยความสามารถ โดยเฉพาะด้านการเมืองการปกครอง มีความอิสระเสรีในตัวเอง เป็นตัวของตัวเองมากที่สุด และมักจะช่วยผู้เป็นพ่อปกครองบ้านเมืองได้ดีเสมอมา เป็นคนที่อบอุ่นที่สุดในบรรดาพี่น้อง

     องค์หญิงลำดับที่ 1 ควีเนตต้า เดอ เดลริโค

        องค์หญิงผู้มากความสามารถ โดยเฉพาะด้านการศึกษา ศิลปะการต่อสู้และการแพทย์ ทั้งฉลาด มีไหวพริบและรอบคอบ รวมไปถึงการต่อสู้ที่เฉียบคมและรวดเร็ว เธอสามารถสู้กับผู้ชายด้วยมือเปล่าถึง 100 คนด้วยตัวคนเดียวโดยไม่หยุดพัก เป็นคนที่เงียบที่สุดในบรรดาพี่น้อง และเป็นน้องสาวคนเล็กที่เหล่าพี่ชายรักที่สุดเช่นกัน

       ราชวงศ์เดลริโค ถึงแม้จะรุ่งเรืองมาแต่อดีตจนถึงตอนนี้ ว่ากันว่าในบันทึกโบราณของราชวงศ์บันทึกไว้ว่า เดลริโคที่ 1 ได้ทำสัญญากับแม่มดมืด ว่าขอให้จักรวรรดิ์ของตนเจริญรุ่งเรืองและพ้นภัยอันตราย แลกกับที่ผู้หญิงที่เกิดในราชวงศ์ทุกคนจะถูกสาปให้เกิดมาแปลงกายเป็นแมวได้ตลอดชั่วลูกชั่วหลาน ดังนั้นทุกยุคทุกสมัยจะเห็นแมวตัวสวยๆเดินเพ่นพ่านในราชวังเสมอ ซึ่งคำสาปนี้เป็นค่าตอบแทนสำหรับคำขอของเดลริโคที่ 1 ในอดีต

"เมี้ยว0^0"

"อ๊ะ! องค์หญิง~ ถวายพระพรเพคะ"

        แน่นอนว่าฉัน ควีเนตต้า ก็ไม่รอดจากคำสาปนี้เช่นกัน อ้อ พวกเราเลือกจะแปลงเป็นแมวตอนไหนก็ได้นะ แต่อย่างน้อยในหนึ่งวันต้องเปลี่ยนเป็นแมวน่ะ ซึ่งแมวแต่ละตัวจะสวยมากๆ~ และตัวใหญ่กว่าแมวทั่วไปด้วย ตอนนี้คนรับใช้กำลังอุ้มฉันอยู่น่ะ ฉันเป็นแมวพันธุ์เปอร์เซียสีขาวล้วนขนยาวน่ะ ดวงตาสีฟ้าครามสดใส อยู่ในร่างแบบนี้ก็ไม่แย่เท่าไร 

"ควีน ควีน! อยู่ไหนลูก!?"

"0^0"

"โอ้! ลูกสาวของพ่ออยู่นี่เอง พวกพี่ของเจ้าตามหาอยู่น่ะ"

"เมี้ยว"

        ฉันรีบกระโดดเข้าไปในอ้อมอกของเสด็จพ่อ ท่านมีผมสีขาวสะอาด ดวงตาสีฟ้าสดใส ผิวพรรณผุดผ่อง รูปร่างสูงใหญ่และมีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ บ่งบอกได้เลยว่าตอนหนุ่มๆท่านเนื้อหอมขนาดไหน แถมยัง....โคตรเห่อลูกสาวอย่างฉันมากด้วย-..-(ลูกสาวคนเดียวและเป็นคนเล็ก)

"หืม?? วันนี้ควีนของพ่อก็งดงามนะเนี่ย"

"เมี้ยวว"

         ในขณะที่ตาเฒ่ากำลังชมนั้น บรรดาพี่ชายสุดหล่อของฉันก็เดินมาเจอพอดีและทำความเคารพเสด็จพ่อก่อน ก่อนที่พี่ใหญ่สุดจะขออุ้มฉันบ้าง คนพวกนี้อุ้มฉันเป็นตุ๊กตาเลยนะยะ!!!

"นางฟ้าของพี่ช่วงนี้ตัวใหญ่ขึ้นรึป่าวเนี่ย?"

"พี่ใหญ่ เวลาพูดกับผู้หญิง ห้ามพูดคำว่า 'อ้วน'นะ"

"ทำไมล่ะ??? น้องสาวพี่มีน้ำมีนวลกำลังดี ไม่เห็นอ้วนเลย"

"เมี้ยวววว!!!!!"

"อ๊ะ!! ควีน~ พี่ผิดไปแล้ว ควีนของพี่สวยที่สุดในจักรวรรดิเลยนะ สวยสุดๆเลยนะ"

"0-0"

"ไหงไปหาลิซานโดรแบบนั้นล่ะ แถมข่วนพี่อีก"

             ฮึ่ม!! เป็นเจ้าทึ่มที่ไม่รู้เรื่องจริงๆ! แม้แต่คำว่ามีน้ำมีนวลก็ห้ามพูดกับผู้หญิง!! เป็นถึงองค์รัชทายาทแต่กลับไม่รู้จักเอาใจผู้หญิงซะเลย! ฉันข่วนพี่ใหญ่เพื่อลงโทษเค้า ก่อนที่จะตะกายพยายามจะไปหาพี่ลิซานโดร พี่ชายที่แสนอบอุ่นของฉัน เค้าเหมือนกับอปป้าเลย เพียงแต่ผมสีขาวตาสีฟ้าสดใสเท่านั้นเอง หน้าตาก็อ่อนโยน

"ไงคะองค์หญิงของพี่? งดงามขึ้นนะเนี่ยคะหื้ม??"

"เมี้ยวว~"

"ควีเนตต้าน่ารักที่สุดเลย"

              ดู!!! ดูเค้ายิ้มสิ!!!!! อปป้าซารางเฮโย!!! อ่อนโยนเกินไปแล้ว พี่ลิซานโดรคือผู้ชายอันดับ 1 ในจักรวรรดิที่ผู้หญิงอยากแต่งงานด้วย รองลงมาก็เป็นพี่โคเซย์และก็พี่เลย์ตัน พี่โคเซย์จะไม่ค่อยอุ้มฉันแต่จะยืนดูอยู่ห่างๆมากกว่าเพราะติดนิสัยที่เย็นชาด้วยล่ะนะ 

"จริงสิ เสด็จพ่อ....ลูกมีข่าวร้ายพะย่ะค่ะ...."

"????? อะไรกัน? จักรวรรดิเราไม่ได้มีข่าวร้ายมานานนับสิบปีแล้วนะ(ตั้งแต่ที่จักรพรรดินีเสีย) ทำไมลูกถึงหน้าซีดล่ะ?"

".......จำเรื่องสงครามกบฎที่นอกเขตจักรวรรดิเราได้มั้ยพะย่ะค่ะ?"

"........อย่าบอกนะว่า....."

"ในสงครามคราวแรกพวกเราจะชนะแล้ว แต่ภายหลังจักรวรรดิเฮนดริกส่งกำลังสนับสนุนมาช่วยกบฎทำให้เราแพ้สงคราม......"

           อะไรนะ!!?? จักรวรรดิเราแข็งแกร่งเป็น 1 ใน 5 จักรวรรดิยิ่งใหญ่เชียวนะ!! แถมกองกำลังทหารก็ไร้เทียมทาน ไหงถึงแพ้ได่ง่ายขนาดนั้น! ถึงทางเฮนดริกจะส่งคนมาช่วยก็เถอะ!! จักรวรรดิของเราไม่ได้เข้าร่วมทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับจักรวรรดิ์อีก 4 จักรวรรดิ ทำให้พวกเค้าเล็งเป้ามาที่เราและจะกำจัด ไม่นึกเลยว่าเราจะพ่ายแพ้แบบนี้ 

     ตึก ตึก ตึก ตึก!!!!

"ถวายพระพรฝ่าบาท องค์รัชทายาท องค์ชายและองค์หญิง!"

"มีอะไร?"

"มีจดหมายตราประทับมาจากทางจักรวรรดิเฮนดริกพะย่ะค่ะ!"

"!!!???"

    ฟึบ!

            เสด็จพ่อหน้าซีดเซียวลงทันทีก่อนที่จะรีบคว้าจดหมายมาจากผู้ส่งสารมาอ่าน เมื่ออ่านจบท่านก็มีสีหน้าที่แย่ลงมาก จนท่านหน้ามืดลงไปต่อหน้าต่อตา ฉันรีบคืนร่างแล้วรับท่านไว้ ข้ารับใช้ต่างพากันตื่นตระหนก

"เสด็จพ่อ!!! เสด็จพ่อเพคะ!!!!"

"ไม่ได้.....พ่อจะไม่ส่งลูกไปเด็ดขาด"

"เสด็จพ่อทำใจดีๆไว้!!! ใครก็ได้ตามหมอหลวงที!!!"

            สถานการณ์ในตอนนี้เริ่มชักจะไม่ดีแล้ว บ้านเมืองกำลังอยู่ในอันตราย ฉันรีบหยิบจดหมายมาจากมือเสด็จพ่อแล้วอ่าน เนื้อหามันเขียนว่า....

   ' ถึงจักรพรรดิแห่งเดลริโค....

            ขณะนี้ทางเราจักรวรรดิเฮนดริกในรบชนะสงครามกับจักรวรรดิเดลริโคแล้ว ดังนั้นหากไม่อยากให้เกิดปัญหาใหญ่หรือก่อให้เกิดสงครามในภายหลังกับเราทั้ง 4 จักรวรรดิ ดังนั้นทางจักรวรรดิเดลริโคต้องส่งองค์หญิงเพียงพระองค์เดียวมาเป็นเครื่องราชบรรณาการของทางเรา และจะให้อภิเษกสมรสกับองค์รัชทายาทและตั้งให้เป็นมเหสีหรือจักรพรรดินี ดังนั้นหากไม่ทำตาม ทางเราจะเคลื่อนทัพก่อสงครามทันทีโดยไม่มีข้อต่อรองใดๆทั้งสิ้น

                           ขอแสดงความนับถือ

                                            จักรพรรดิแห่งเฮนดริก'

"เฮนดริกทำเกินไปแล้ว จะให้เราส่งน้องสาวเพียงคนเดียวไปเป็นตัวประกันเรอะ!!!??"

"เพราะพวกเราไม่ยอมทำสัญญาเข้าร่วมสินะ ถึงได้ให้ส่งควีนไปเป็นหลักประกันแทน"

              พี่ๆพากันกังวลและเครียดไปหมด ถึงส่งฉันไปก็ไม่ได้รับประกันว่าจักรวรรดินี้จะไม่ถูกโจมตีอยู่ดี จักรพรรดิของเฮนดริกจะเชื่อถือได้หรอ? 

     หลายชั่วโมงผ่านไป......

"เสด็จพ่อ....."

"......."

"ฮึก.....อย่าเป็นอะไรนะเพคะ พวกเราเหลือแค่เสด็จพ่อ"

            แม้ภายนอกดูเย็นชา แต่ภายในของฉันอ่อนแอกว่าใครๆ ฉันรักครอบครัวมาก ตอนนี้ตั้งแต่ที่เสด็จพ่อเป็นลมไป ฉันก็ร้องไห้ไม่หยุดเลยเพราะกลัวจะเสียท่านไปเหมือนเสด็จแม่ 

"ควี.....ควีเนตต้า......"

"คะ???"

"ลูกพ่อ......"

"ท่านละเมอน่ะน้องพี่"

             เรื่องนี้ทำท่านเจ็บช้ำน้ำใจมาก จักรวรรดิของเราที่ไม่ทำสัญญาเข้าร่วมเพราะไม่อยากแลกเปลี่ยนทรัพยากรกับจักรวรรดิอื่น แถมมีเรื่องยุ่งยากมากมาย แถมจักรวรรดิ์เราก็อุดมสมบูรณ์ทุกอย่าง จักรวรรดิอื่นถึงพากันอิจฉา

             พี่ๆกอดข้าเอาไว้อย่างอบอุ่น ไม่มีใครอยากส่งองค์หญิงตัวเล็กๆเพียงคนเดียวไปที่ที่ห่างไกลหรอก เพราะไปที่นั่นนอกจากจะอยู่ตัวคนเดียวแล้ว พี่ไปยังไปช่วยเหลือได้ลำบากเวลาเกิดเรื่อง และก็ที่เสด็จพ่อท่านไม่อยากส่งฉันไปฉันรู้ดี.....เพราะฉันคล้ายเสด็จแม่มาก แม้กระทั่งนิสัยและความสามารถเช่นกัน ท่านจึงรักฉันมากและเป็นห่วงเสมอ 

    ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เข้ามา"

"องค์รัชทายาท.....ทางจักรวรรดิเฮนดริกเร่งเร้ามาพะย่ะค่ะ"

"อะไร!? ส่งจดหมายยังไม่ถึงวันเลย!!! ให้เวลาคิดหน่อยไม่ได้รึไง!!? นี่องค์หญิงนะไม่ใช่ของเล่น!!!!"

"พี่คะ!"

"พอดีเราเพิ่งกลับมาจากทางใต้ของจักรวรรดิเดลริโคแล้วจะกลับเฮนดริกพอดี เสด็จพ่อเลยอยากให้องค์หญิงควีเนตต้าไปพร้อมกับเรา จะได้เดินทางสะดวก"

    ตึก ตึก ตึก

             ชายปริศนาใส่หมวกและมีผ้าคลุมสีดำปิดหน้าไว้ทำให้มองไม่เห็นใบหน้าของเค้า แต่รูปร่างเค้าสูงและดูภูมิฐานดี น้ำเสียงทุ้มพูดขึ้นท่ามกลางความโกลาหล ก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดลงเมื่อเค้าเดินเข้ามา

"ขออภัยที่เสียมารยาท"

"ออกไป!!!!!"

"องค์รัชทายาท กรุณาควบคุมอารมณ์"

              พี่เลย์ตันหน้าแดงจัดเพราะโกรธมากราวกับรู้ว่าคนตรงหน้าเค้าคือใคร น้ำเสียงทุ้มเย็นเรียบนิ่งพูดออกมาอย่างสงบแล้วผายมือมาทางฉันช้าๆ

"มากับเรา"

"?????"

"งั้นเอางี้ดีกว่า เรามีข้อเสนอ เพื่อไม่ให้ทางเดลนิโคเสียเปรียบฝ่ายเดียว"

"แค่เสียองค์หญิงเพียงพระองค์เดียวไปให้ทางเฮนดริกมันก็เสียมากพอแล้ว!!!!!!"

"ไม่อยากฟังเสียหน่อยหรือ? ทางเราจะส่งทรัพยากรมาให้เดลริโคทุกๆ 2 เดือน และส่งแก้วแหวนเงินทองเป็นค่าตอบแทนเช่นกันทุกเดือน ส่วนเรื่องปริมาณให้ทางเดลริโคกำหนดได้เลย"

"......แก......เดลริโคไม่ใช่ขอทาน!!!!!!!"

"พี่เลย์ตันไม่เอาน่า!!!!"

                พี่ใหญ่โกรธมากจนจะวิ่งไปชกคนแปลกหน้าที่เอามือของเค้ารองมือของฉันไว้อยู่ ดีนะที่พี่ลิซานโดรห้ามไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นได้เกิดมวยแน่

"งั้นช่วยทำสัญญาตราประทับกับทางเราได้รึป่าว?"

"ครับ เชิญว่าต่อ"

"ต้องสัญญาว่าจะต้องให้การดูแลและสนับสนุนองค์หญิงควีเนตต้าอย่างดี ไม่ทำร้ายและทารุณกรรมเธอ ไม่เอารัดเอาเปรียบเธอ และไม่ทำให้เธอถึงแก่ชีวิต ต้องให้เธออยู่ในฐานะที่สูงศักดิ์คู่ควรแก่เธอด้วย"

"โคเซย์!!!! นี่แกเอ๋อไปแล้วรึไง!!!?? จะขายน้องสาวตัวเองเรอะ!!!!!"

"......หากไม่ว่าอะไร ช่วยทำหนังสือสัญญาขึ้นมาได้มั้ยครับ จะได้สบายใจทั้งสองฝ่าย"

"ได้ แต่ไม่ทราบว่าองค์รัชทายาทแห่งเฮนดริกจะรอได้มั้ย?"

"ได้ครับ ผมไม่รีบ"